rzucić wzrok
spojrzeć
Sędzia, z boku rzuciwszy wzrok na Tadeusza I poprawiwszy nieco wylotów kontusza, Nalał węgrzyna i rzekł (I) Tu pan Sędzia nagłym zwrotem głowy Skinął na Tadeusza, rzucił wzrok surowy (I) Wzruszył się i rzuciwszy wzrok ku Telimenie: "Ileż - rzekł - jest piękności choć w tak prostej scenie!”(X)
Czlowiek ↔ Człowiek jako istota żywa ↔ Pięć zmysłów i ich funkcjonowanie ↔ Wzrok